Trochę o świętach i o Katarzynie Wielkiej

Hej Dziewczyny!  

No to można rzec, że święta były, ale się skończyły.

Jestem jeszcze ciut na zwolnionych obrotach, błogie lenistwo wciąż trzyma mnie dzielnie w swoich objęciach.

 Nie chcę dudrać i narzekać, ale tęsknota za ciepłym, wiosennym wietrzykiem zaczyna być dołująca, a tu poprawy na razie ani widu ani słychu.

Wklejam garść zdjęć okołoświątecznych, bo ta Wielkanoc była, mam nadzieję, że niepowtarzalna, jeszcze chyba naszym wnukom będziemy opowiadały jak to w 2013 roku zima się zawzięła i ani myślała ustąpić miejsca wiośnie.

Taki widok za oknem przywitał nas w wielkanocny poranek.

 Zdjęcie zrobione podczas wieczornego spaceru z Emmą.

Poniedziałek wielkanocny, przynajmniej słońce przypomniało sobie, że ma się dobrze i wciąż jeszcze żyje.

Na szczęście moje świąteczne przyjemności nie ograniczyły się tylko do bardzo wydajnego powiększania sobie obwodu w biodrach podczas, swoją drogą, przemiłych spotkań rodzinnych.

Dosłownie "połknęłam" świetną książkę, "Katarzyna Wielka, gra o władzę" Ewy Stachniak.

Niby biografia, ale w wersji bardzo lekkiej, bardzo kobiecej, czasy dwóch caryc; Elżbiety i Katarzyny Wielkiej podglądane są trochę przez dziurkę od klucza.

Pełno tu spisków, koterii, donoszonych i niedonoszonych ciąż wagi państwowej, zdrad i wierności w imię lepszej pozycji na carskim dworze, są, a jakże kochanki i kochankowie, następcy tronu wcale z nie całkiem prawego łoża, słowem jak to zwykle bywa, czym "większy świat" tym większa obłuda i bagno.

Ta powieść zaczyna się przybyciem młodej, 14-letniej Katarzyny (wtedy jeszcze Zofii) na carski dwór jako kandydatki na żonę dla następcy tronu, późniejszego cara Piotra III.

Wszystko opowiada nam młoda, pochodząca z Polski dwórka, która przedziwnym zrządzeniem losu staje się całkiem sprawnym i zaufanym szpiegiem.

500 stron gry o tron między dwiema silnymi kobietami kończy się zdobyciem go przez Katarzynę, autorka ma w planach dalsze części biografii tej carycy, ja czekam już z niecierpliwością, bo czyta się to jak dobry kryminał.

Pozdrawiam

Margaretka